De wereld waarin wij leven lijkt met de dag absurder te worden. De gekkigheid kent geen grenzen. Leuke gekkigheid is dolletjes. Het brengt kleur in het leven. Maar tegenwoordig is de gekkigheid zo nu en dan onaangenaam en hebben we er last van. Want er gebeurt nogal wat in onze wereld.

Een belangrijke oorzaak ligt bij de overheid die doof is voor andermans argumenten en kritiek. De schijn wordt gewekt dat men problemen het hoofd biedt terwijl ze vooral hun eigen agenda doordrukken. De incidentele politicus die zich wel het lot van de burger aantrekt ziet zich vaak ingeperkt en heeft te weinig invloed op de besluitvorming.

Politieke ‘kopstukken’ gedragen zich als opperwezen en hebben de feeling met de samenleving compleet verloren. De minachtig en desinteresse voor het volk werd duidelijk uit opgevraagde WOO-documenten waaruit blijkt hoe manipulatief en incompetent onze overheid is. Ook de grote stukken zwartgelakte tekst in de WOO stukken wijzen niet op een transparante overheid.

Wet- en regelgeving wordt doorgedrukt zonder debat of mandaat. Ze zijn doofstom voor enig bezwaar, verdedigen stoïcijns hun beslissingen of geven anderen de schuld als ze worden aangesproken op hun handelen. In hun kielzog manoeuvreren de multinationals en NGO’s. Organisaties met uiteenlopende idealen en agenda’s die geen graantje meepikken maar de hele silo willen leeghalen. Het is deze keiharde corporate wereld, waar het MKB tegenaan moet concurreren.

Vertrouwen komt te voet, maar gaat te paard

In uitgeslapen kringen ziet men de huidige wereld als een ‘clown world’. En toegegeven, soms lijkt het optreden van onze overheid inderdaad op een slechte show van een groepje clowns. Want ook clowns lopen rond als een kip zonder kop. Én je moet voor ze oppassen. Want ze dragen een masker, houden je voor de gek, zijn nooit echt grappig en soms best eng. De ene keer krijg je een bloem en vervolgens kieperen ze een emmer water over je heen. Je zit er toch met enigszins dichtgeknepen billen naar te kijken want je vertrouwt ze niet.

Het kiezen van een volksvertegenwoordiger doe je ook op basis van vertrouwen. Natuurlijk spelen politieke voorkeur, beloften voor de toekomst en charisma mee. Zodra je het vlakje rood kleurt en het stembiljet in de bus gooit, machtig jij de gekozen volksvertegenwoordiger om jou te besturen. Dat is geen sinecure. Want wat als jouw volksvertegenwoordiger straks weinig tot niets in te brengen heeft? Wat als er bij onderhandelingen te veel water bij de wijn wordt gedaan en beloftes aan kiezers niet worden nagekomen? Dan is jouw vertrouwen beschaamd.

Het echte leven, met echte mensen die echt ondernemen

In het MKB ben je direct ‘af’ als je iemands vertrouwen schaadt. Je verliest aan geloofwaardigheid als je beloftes niet nakomt en verwachtingen niet waarmaakt. Niet alleen klanten en leveranciers maar ook medewerkers hebben bepaalde verwachtingen. Zo willen ze een stabiele, prikkelende werkomgeving waarbij er oog is voor de menselijke maat. Ze hekelen een zwabberend, grillig beleid. Dus ben je als ondernemer of leider onvoorspelbaar, onverschillig en onbereikbaar? Of neem je mensen niet serieus en laat je problemen sudderen? Dan wordt jouw bedrijf een akelige plek om te werken. Je team zal gillend weglopen en sollicitanten halen hun neus op voor jouw vacatures.

Geen wonder dat consultants en trainers het hebben over empowerment, mensgericht- en bezielend leiderschap. Ze pleiten voor betrokkenheid en het nemen van verantwoordelijkheid. Op een of andere manier voelt het alsof dat haaks staat op de samenleving waar wij momenteel in leven.

Juist in het MKB staan goede onderlinge verhoudingen en vertrouwen nog voorop. Geen ge-clown, maar serieuze ondernemers die zelf nadenken, alert zijn en niet zomaar overal achteraanlopen. Die samen optrekken, verantwoordelijkheid nemen en investeren in hun omgeving. Voor dit soort ondernemers is optimisme een morele plicht, hoe lastig tijden ook zijn. Want praatjes vullen geen gaatjes en daarom voegen zij wel de daad bij het woord.

Clowns en hun streken horen in het circus thuis. Daar ga je naar hun optreden kijken om je vervolgens te verwonderen over zoveel absurditeit. Gelukkig mag je daarna weer naar huis. Naar die echte wereld. De wereld van jou en mij.